Unknown

ଋଷ୍ୟଶୃଙ୍ଗ ଯାଗ କଲେ

ଶ୍ରୀ ବିଶ୍ୱନାଥ ଖୁଣ୍ଟିଆ

ମୁନିବର ବାଣୀ

ଋଷ୍ୟଶୃଙ୍ଗ ଯାଗ କଲେ	।
ଦେବତା ସନ୍ତୋଷ ହେଲେ	।।

ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆହୁତିର ଶେଷେ	।
ଜାତପୁରୁଷେ	।।

ଦାହସୁବର୍ଣ୍ଣ ଶରୀର	।
ପାଉଁଶ ଘେନିଛି କର	।।

ମୁନି ଦେଲେ ରାଜାକର	।
ଘେନିଣ ସେ ନୃପବର	।।

କୌଶଲ୍ୟା କୈକେୟୀ ରାଣୀ	।
ଦେଲେ ସେ ଆଣି	।।

ବେନିରାଣୀ ବେନିଭାଗ	।
ସୁମିତ୍ରାଙ୍କୁ ଅନୁରାଗ	।।


କରିଣ ତାହାଙ୍କୁ ଦେଲେ	।
ଚରୁ ଖାଇଲେ	।।

ଉଦେ ନୋହୁଁ ରବିପ୍ରଭା	।
ଯେହ୍ନେ ପ୍ରାଚୀ ଦିଶେ ଶୋଭା	।।

ସେହିରୂପେ ସେ ସୁନ୍ଦର	।
ରହି ଗର୍ଭର	।।

ଗଲା ବେନି ପାଞ୍ଚମାସ	।
ହେଲା ପ୍ରସବ ଦିବସ	।।

ଚଇତ୍ର ଶୁକ୍ଳନବମୀ	।
ପୁତ୍ର ଜନମି	।।

ଯେତେ ସେ ଲକ୍ଷଣମାନ	।
କ‌ହିଥିଲେ ତପୋଧନ	।।

ତ‌ହିଁ କି କୋଟିଏ ଗୁଣେ	।
ଜାତ ଲକ୍ଷଣୈ	।।

ତନୁ ମରକତଶ୍ରେଣୀ	।
ସକଳ ଦେବ ଅଗ୍ରଣୀ	।।

କୌଶଲ୍ୟା ଉଦରୁଁ ଜାତ	।
ଅଖିଳତାତ	।।

କୈକେୟୀ ଉଦରୁଁ ପୁତ୍ର	।
ଦୁର୍ବାଦଳ ପ୍ରାୟ ଗାତ୍ର	।।

ଅବତରିଲେ ନନ୍ଦନ	।
ତାହାଙ୍କ ସାନ	।।

ସୁମିତ୍ରା ଗର୍ଭରୁ ଜାତ	।
ହୋଇଲେ ସେ ବେନିସୁତ	।।

ଶୁଦ୍ଧସୁବର୍ଣ୍ଣ ଶରୀର	।
ଅତି ମଧୁର	।।

ଦେଖି ଦଶରଥ ତୋଷ	।
ରାଇଲେ ଦ୍ୱିଜ ବିଶେଷ	।।

ଅଶ୍ୱ ଗଜ ଗାବ ଦାନ	।
ଦେଲେ ହିରଣ୍ୟ	।।

ହେଲା ହାଟ ତୁଠ ଜୂର	।
ନେଲେ ସେ ଇତର ନର	।।

ଦେବତାମାନଙ୍କୁ ତୋଷ	।
କରି ସନ୍ତୋଷ	।।

କରାଇଲେ ନୃତ୍ୟ ଗୀତ	।
ଉତ୍ସବ ହେଲା ବ‌ହୁତ	।।

ଦୁନ୍ଦୁଭୀ ବାଜେ ସ୍ୱର୍ଗରେ	।
ହୃଷ୍ଟ ଅମରେ	।।

କଲେକ ନାଭି ଛେଦନ	।
ସୁଗନ୍ଧ କଲେ ଲେପନ	।।

ଉଷ୍ଣଜଳରେ ଯେ ସ୍ନାନ	।
କଲେ ବ‌ହ‌ନ	।।

ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗ ପୋଛି ବସନ	।
କରାଇଲେ କ୍ଷୀରପାନ	।।

ରତ୍ନ‌ଦୋଳି ପରେ ତୋଳି	।
ଶୁଆନ୍ତି ବାଳୀ	।।

ଯେବଣ ରାମଚରଣ	।
ସକଳ ଲୋକ ଶରଣ	।।

ସେ ପ୍ରଭୁ ଜନମ ଆସି	।
ଭଣିଲେ ବିଶି	।।

***